In Nederland heerst er een enorme angstcultuur…

Waarom ervaren vrouwen toch zoveel angst met betrekking tot hun bevalling, het geven van borstvoeding en de kraamperiode? Dit heeft te maken met diverse factoren, maar bovenal komt het voort uit het feit dat we geneigd zijn naar de verhalen van anderen te luisteren. Ik vraag me openlijk af waarom deze verhalen in 95% van de gevallen negatief zijn. Waarom worden mijn positieve bevallingsverhalen niet als nieuwswaardig beschouwd? En zouden ze dat wel zijn als ik mijn bevallingen anders had geïnterpreteerd en als negatief had ervaren?

Wat maakt negativiteit zo aantrekkelijk?

Op social media, bij verjaardagen, op het werk of elders worden we overweldigd door verhalen over bevallingen, en de ene lijkt nog erger dan de andere. Ik wil absoluut niet ingaan op hoe iemand haar bevalling heeft beleefd; dit begint bij de mentaliteit voor, tijdens en na de bevalling. Als de bevalling dan ook nog eens zeer pijnlijk is, als je vergeet waarvoor je het allemaal doet en als je weinig positiefs uit deze ervaring haalt, kan het geen fijne ervaring worden, zelfs niet achteraf. Als je van tevoren al verwacht dat het vreselijk zal zijn, kan ik je vertellen dat het dan ook vreselijk wordt. En we weten toch allemaal van tevoren dat het pijn gaat doen?

Elke vrouw die een baby krijgt, is bewonderenswaardig!

Laat me duidelijk zijn: ik begrijp heel goed dat een bevalling als buitengewoon zwaar kan worden ervaren. Als je 24 uur lang weeën hebt gehad, vervolgens urenlang alles hebt gedaan om je baby geboren te laten worden, en uiteindelijk een keizersnede krijgt waar je niet op had gerekend, dan mag je dit zeker als een zware bevalling beschrijven. Iedere bevalling mag als zwaar worden bestempeld. Toch kunnen er ook mooie aspecten uit deze ervaringen worden gehaald. Vergeet niet dat je dit allemaal hebt doorstaan, dat is buitengewoon bewonderenswaardig. Je hebt het uitstekend gedaan, en misschien heb je intens genoten van het moment waarop je de baby op je borst had en besefte dat je toen al een geweldige moeder was.

Positiviteit heeft meer invloed op onze mindset dan we denken.

Het draait erom dat er vaak weinig positiviteit uit een ervaring wordt gehaald. De verhalen die ik vaak hoor, zijn voornamelijk gebaseerd op negativiteit. Heel weinig hoor ik iemand zeggen: “Ik ben zo blij dat ik dit als moeder heb mogen meemaken” of “Ik was alles meteen vergeten toen ik de baby vasthad”. Wat ik daarentegen vaak hoor is: “Ze zeggen dat je er zoveel voor terugkrijgt, nou, ik heb het nog niet gezien” of “Ik was vooral heel moe toen ik de baby vasthad”. (Nu kan dit komen omdat ik vaak in contact kom met ouders die problemen met hun kindje ervaren, maar ook ik hoor deze verhalen op verjaardagen of op de werkvloer. Er heerst dus een angstcultuur in Nederland, waardoor we niet bepaald uitkijken naar een bevalling. En dat is jammer, want ondanks de vervelende verhalen zijn er ook zoveel mooie ervaringen en verhalen waar we ons aan vast kunnen houden.

Gebrek aan realisme in bevalplannen

Aan de andere kant hebben we te maken met het over-geïdealiseerde beeld van bevallingen. Steeds vaker worden perfecte thuisbevallingen beschreven, al dan niet in bad, met rustgevende muziek, kaarslicht en allerlei andere elementen. Vooral bekende mensen en influencers doen dit vaak, met name op social media. Natuurlijk zijn er echte mooie bevallingen in deze sferen, en het is fijn dat deze ervaringen worden gedeeld. Hopelijk inspireert dit veel vrouwen om er ontspannener naar te kijken. Aan de andere kant zie ik soms dat verhalen mooier worden voorgesteld dan ze daadwerkelijk waren. Het gevaar hiervan is dat vrouwen geïnspireerd worden om bepaalde verwachtingen te hebben. En wanneer deze verwachtingen niet uitkomen, kan dit tegenwoordig bijna leiden tot een postnatale depressie.

Gezonde gedachten leiden vaak tot gezonde ervaringen.

Mijn punt is dat we ofwel onnodig bang worden gemaakt, ofwel verhalen horen die niet realistisch zijn, waardoor we een verkeerd beeld krijgen in onze voorbereiding. Het is het meest gezond om een realistisch beeld te hebben van een bevalling. Ja, het doet pijn, en ja, soms denk je dat het niet gaat lukken. Die gedachten mogen er allemaal zijn, maar als je er nu bovenal vanuit gaat dat je op welke manier dan ook een prachtig kindje ter wereld gaat brengen, klinkt dat niet wat realistischer? Hiermee stel je niet dat het per se thuis moet gebeuren bij kaarslicht, of dat het per se een natuurlijke bevalling moet zijn. Gezonde gedachten leiden vaak tot gezonde ervaringen. Heb je moeite met het opstellen van een realistisch bevalplan of ervaar je angst voor de bevalling? Overweeg dan gerust een consult met een van onze consulenten. Zij kunnen je helpen met een positieve en vooral realistische voorbereiding.